“Elke patiënt heeft zijn eigen context”

We zetten graag de mensen achter de werkgroepen in de kijker. Wie zijn ze en waar komt hun passie voor verpleegkunde vandaan? Gitte Van Gestel (55 jaar) is begeleidingsverpleegkundige in Bethanië geestelijke gezondheidszorg en lid van de werkgroep Begeleidingsverpleegkundigen.

Waarom ben je verpleegkundige geworden?

Omdat ik ben opgevoed in de tijd dat je naar je ouders luisterde. Mijn twee zussen waren verpleegkundige en mijn ouders wilden dat ik dat ook werd. Ik doe het gelukkig super graag en voelde al snel aan dat het voor mij meer mocht zijn dan de technische en fysieke zorg. Ik koos voor sociale verpleegkunde en begon meteen in de geestelijke gezondheidszorg te werken. Na een tussenstap naar het onderwijs keerde ik terug naar de zorg voor patiënten. Toen de vacature voor mijn huidige functie als stagecoördinator en begeleidingsverpleegkundige vrij kwam, was de cirkel voor mij rond.

Wat boeit je in je job?

Mijn job bestaat erin studenten en nieuwe collega’s warm te onthalen en wegwijs te maken. Ik spring ook bij in de mobiele ploeg. Het contact met en de zorg voor collega’s en studenten is voor mij erg belangrijk. Ik vind het fijn om te merken hoe ze op een warme, menselijke maar ook professionele manier omgaan met onze patiënten, ook in moeilijke omstandigheden. Zien hoe patiënten soms in volle crisis bij ons binnenkomen en leren omgaan met hun psychische kwetsbaarheid is voor mij belangrijk.

Wat is een belangrijke eigenschap van een verpleegkundige?

Het enthousiasme om met een mens in zijn totaliteit en in zijn context om te gaan. Het geduld om iemand te zien als een persoon met zijn eigen kwaliteiten, talenten en achtergrond. Studenten moeten daar wat in groeien. Tijdens het onthaalmoment probeer ik mee te geven dat je een patiënt niet zonder zijn context kan begeleiden, dat hij centraal staat in zijn behandeling en dat het directe contact en het samen op weg gaan cruciaal zijn.

Wat zijn de mooie momenten op de werkvloer?

Wanneer studenten verkrampt binnenkomen op een onthaalmoment en enthousiast en comfortabel buitenstappen. Maar ook als patiënten in langdurige zorg hun talenten en verlangens kunnen inzetten. Wat ik tot slot ook mooi vind, is de teamwerking en verbondenheid tussen collega’s.

Zijn er ook minder fijne momenten?

Wanneer hoop en herstel voor een patiënt ver te zoeken zijn. Ook het tekort aan verpleegkundigen is een flinke uitdaging, wat de werkdruk sterk kan verhogen.

Wat zijn de uitdagingen voor vandaag en morgen voor verpleegkundigen?

Een goed werkklimmaat creëren om de zorg te kunnen geven waar onze patiënten recht op hebben. Daarnaast vind ik het belangrijk dat we de verpleegkundigen in de geestelijke gezondheidszorg een duidelijke en krachtige stem geven. Er wordt dan wel meer gesproken over de GGZ, maar dat vertaalt zich niet altijd in middelen. Specifiek in mijn job zie ik het als een uitdaging om nog beter samen te werken met het onderwijs want alleen samen kunnen we de kwaliteit van stages, het leerproces voor onze studenten en de opleidingen verpleegkunde blijven verbeteren.

Wat doe je in je vrije tijd?

Bewegen in de natuur: lopen, wandelen of op trailvakantie gaan. En sinds kort mag ik ook voor mijn eerste kleinzoon zorgen.

Wil jij ook lid worden van de werkgroepen of Regionale Netwerken van NETWERK VERPLEEGKUNDE? Schrijf je in met een mailtje naar info@netwerkverpleegkunde.be.