Welkom op het 21^ste Diabetessymposium

Zorg met een warm hart

Vernieuwing in diabeteszorg en warme aandacht voor de patiënt zijn de invalshoeken voor het 21^ste Diabetessymposium. Genezen van type 1 diabetes, burn-out bij patiënt en verpleegkundige, een artificiële pancreas, aandachtspunten voor een warme zorg en meer staat op het programma. Wat ontbreekt er nog? Jouw deelname!

‘”Zorg met een warm hart” is de rode draad doorheen de beide dagen van het Diabetessymposium’, legt Marleen De Pover, organisator van het jaarlijkse Diabetessymposium van het NVKVV, verpleegkundige en diabeteseducator, uit. ‘We starten en eindigen met lezingen over mangomomenten. Prof. Kris Vanhaecht van het Leuvens Instituut voor Gezondheidszorgbeleid van de KULeuven start het Diabetessymposium op maandag 12 november en legt de relatie tussen mangomomenten en kwaliteit van zorg uit. In zijn studie naar mangomenten wilt hij zoeken naar concrete gegevens die de zorg warmer en rijker maken voor patiënt en verpleegkundige en hoe mangomomenten de kwaliteit en de veiligheid van zorg kunnen verbeteren. Chronische zorg kan ook een energievreter zijn. Prof. Vanhaecht vermoedt dat mangomomenten een sterke hefboom kunnen zijn in het voorkomen van burn-outs bij verpleegkundigen.

De tweede dag van het Diabetessymposium eindigen we met een getuigenis over patiëntenparticipatie. Krista Bracke, Radio 1 producer en presentator, vertelt over haar ervaringen als patiënt met een auto-immuunziekte en over haar herstel en revalidatie na een aanval van streptococcus pyogenes, de vleesetende bacterie die haar lichaam invalideerde.’

Nieuw dit jaar

Tot enkele jaren geleden focuste de eerste dag van het Diabetessymposium op de behandeling van diabetes type 1, de tweede dag op behandeling en preventie van diabetes type 2. Die onderverdeling werd losgelaten en nu hebben beide dagen dezelfde invalshoek: kwaliteitszorg met een warm hart. De aangeboden onderwerpen op beide dagen zijn complementair aan elkaar.

Nieuw dit jaar is dat je niet alleen voor 1 dag of voor beide dagen, maar ook voor een halve dag kan inschrijven. Zo kunnen verpleegkundigen die zich geen hele dag vrij kunnen maken, toch een deel van het programma bijwonen. De organisatie geeft ook extra aandacht aan de preventie van diabetes met een leefstijlbeurs voor een gezond en actief leven. Patiënten en geïnteresseerden kunnen opnieuw de beurs in de namiddag bezoeken en er deelnemen aan de gratis informatiesessies.

Oude waarden blijven. Marleen De Pover: ‘We blijven zoeken naar De Pluim en we reiken die ook dit jaar uit aan het beste diabetesproject waar een diabeteseducator bij betrokken is. Ook studenten kunnen hun bachelorproef over de zorg voor een diabetespatiënt indienen om mee te dingen naar de twee awards van bedrijven. Al die prijzen worden op dinsdag 13 november 2018 tijdens de middagpauze uitgereikt. Ik ben blij dat we ook dit jaar dit rijke en gevarieerde programma kunnen aanbieden. Het onderwerp is in evolutie en blijft boeien, jaar na jaar.’

Praktisch

• Wat: 21^ste Diabetessymposium NVKVV
• Wanneer: maandag 12 en dinsdag 13 november 2018
• Waar: ICC, Citadelpark Gent
• Doelgroep: diabeteseducatoren, referentieverpleegkundigen diabetes, diëtisten, podologen, psychologen, huisartsen, maatschappelijke werksters en ieder met een bijzondere interesse voor deze patiëntengroep
• Deelnameprijs: zie website, korting voor NVKVV-leden
• Informatie: diabetessymposium.be

12 aandachtspunten voor een warme zorg

Krista Bracke brengt haar ervaring als patiënt tijdens het Diabetessymposium

Het leek eerst een onschuldig griepje maar bijna tien jaar geleden, op 30 januari 2009, werd Krista Bracke (50), Radio1-producer en presentator, toch opgenomen in het Maria Middelares-ziekenhuis in Gent. Ze werd enkele keren gereanimeerd en was lange tijd erg kritiek: ze had een infectie met streptococcus pyogenes, de vleesetende bacterie, die haar lichaam van binnenuit verwoestte. Door die infectie verloor ze beide voeten en onderbenen en ook een deel van haar rechterhand. Een aangeboren immuunstoornis, die pas na meerdere longontstekingen ontdekt werd, maakte die aanval nog agressiever en sneller. Krista verbleef anderhalve maand in het Brandwondencentrum van het UZ Gent en vier maanden in het Revalidatiecentrum. Nadien bleef ze nog lange tijd intensief ambulant revalideren. Krista was toen een jonge moeder met 2 kleine zoontjes. Nu zijn dat grote kerels van 11 en 13 jaar. Koen, haar man, stond en staat aan haar zijde.

Een mangomoment

Dapper en onwrikbaar trachtte Krista terug te leven, te stappen, de zorg voor haar gezin weer op te nemen. Haar eerste opdracht was opnieuw leren ademen. Krista vertelt: ‘Het ademen zonder toestel, zonder de beademing, was intens moeilijk. Ik werd stilaan radeloos. Ik wist dat als dat me niet zou lukken, ik nooit uit die kamer wegraakte. Anneke, een verpleegkundige, voelde mijn paniek en raadde me aan: “Een volgende keer denk je aan de zee, aan het ritme van de golven, af en aan. En je laat je adem dat ritme volgen.” Dat bleek een kantelmoment te zijn. De volgende keer dat ik weer moest oefenen om zelfstandig te ademen, dacht ik aan de zee en bleef ik rustiger. Weer zelf ademen lukte nét iets beter, ik was eindelijk op de goede weg. Anneke had op dat moment de juiste woorden tegen me gezegd, dat was mijn redding.

Dat moment is voor mij een mangomoment, een klein gebaar, een eenvoudige zin die zoveel voor mij betekende. Toen ik er jaren later Anneke op aansprak, wist ze helemaal niet meer dat ze me dat aangeraden had. Ze had intuïtief, vanuit haar buikgevoel gesproken en mij enorm geholpen. Vertrouwen op je intuitie is een van de twaalf aandachtspunten die ik tijdens mijn presentatie op het Diabetessymposium naar voor wil brengen; aandachtspunten voor een warme zorg. De basis voor dat twaalfpuntenprogramma ligt in mijn ervaring als patiënt. Maandenlang lag ik in het ziekenhuis,  er waren aartsmoeilijke momenten en soms ook wel mooie. Ik heb er heel geëngageerde en warme mensen ontmoet. En ja, soms viel een contact, een moment, een handeling al eens tegen. Dat zijn punten waar we uit kunnen leren. Die heb ik samengebracht in een lijstje.

Een 12-puntenplan

Bovenaan die twaalfpuntenlijst staat empathie. Aanvoelen en beseffen wat een patiënt nodig heeft, is niet altijd evident, zeker niet op kritieke diensten, maar het maakt wel een wereld van verschil voor een patiënt. Toen ik in het Brandwondencentrum lag, kwam een van de poetsvrouwen steeds eerst naar me toe voor ze startte met haar werk. ‘Hallo, dag Krista, ik kom je kamer poetsen. Het is een mooie dag vandaag.’ Eenvoudige woorden die voor mij zo belangrijk waren want een beetje menselijke warmte weegt in zo’n kritieke situaties veel meer door dan de machines die je in leven houden. Tenminste, zo ervaar je dat want een beetje warme aandacht doet de immense pijn die je doorstaat, heel even verzachten. Je moet weten: ik kon niets meer, lag roerloos in bed, kon zelfs geen vinger meer bewegen, niet zelfstandig ademen, niet spreken. En dus zat ik de hele tijd gevangen in mijn hoofd, met een heleboel vragen.

Nu sta ik er weer helemaal: ik stap en wandel met protheses en leer rennen met blades. Ik fiets en rijd met de auto. Ik zorg voor mijn gezin en kan weer tango dansen. Maar bij dat alles moet ik als een koorddanser het breekbare evenwicht van mijn lichaam in ere houden. Stappen bijvoorbeeld kost tonnen energie, ik moet op tijd rustpauzes inlassen anders wordt de druk op mijn stompen teveel. En af en toe loert er bovendien weer een longontsteking om de hoek. Maar ik word nog steeds sterker, ik maak nog steeds progressie. Wie weet, kan ik op termijn terug naar het werk. Maar ik heb geleerd me geen zorgen te maken over de toekomst. Ik leef nu.’