Studenten over de vernieuwde bacheloropleiding verpleegkunde

‘Graag wat meer zekerheid over dat vierde jaar’

Twee jaar geleden startten de eerste bachelorstudenten met de vierjarige opleiding verpleegkunde. Het NVKVV sprak met drie enthousiaste studenten over hun opleiding en de invulling van het vierde jaar. Ze hebben goede tips en helemaal geen spijt van hun keuze!

Wist je dat …

het NVKVV meewerkt aan het vormgeven van het vierde jaar van de opleiding verpleegkunde? De beroepsorganisatie was een actieve speler in de aanloop van en tijdens de denkdag Contractstage die Zorgnet-Icuro samen met zorgambassadeur Lon Holtzer organiseerden op maandag 19 februari 2018 en aan het uitwerken van het witboek dat overhandigd werd aan minister van Onderwijs Hilde Crevits. Ook tijdens de Week van de Verpleegkundigen bracht het NVKVV samen met de zorgambassadeur op vrijdag 23 maart 2018 een studiedag over het Stageboek Verpleegkunde.

Verpleegkunde is echt mijn ding

‘Voor mensen zorgen heb ik al van jongs af aan willen doen al wist ik lang niet op welke manier,’ vertelt Ruben Van Dam (19). Hij is eerstejaars bachelorstudent verpleegkunde aan de UCLL in Leuven en staat voor zijn laatste maand les voor de examens er aan komen. Hij vertelt over zijn keuze voor verpleegkunde: ‘Mijn mama, ook een verpleegkundige, nam me wel eens mee naar haar afdeling en daar werd ik verliefd op de job. Ik kreeg erg veel bewondering voor het werk dat verpleegkundigen doen. Dit eerste jaar, de voorbije stages en lesperioden hebben mijn keuze voor verpleegkunde bevestigd. Ik heb nu mijn stage in een woonzorgcentrum afgerond. Het was een enorm fijne stage op het perfecte niveau: ik heb veel mogen doen, net die technieken en aandachtspunten die ik al geleerd heb. Er was ook een goede begeleiding zowel van de stageplaats als van de school. Verpleegkunde is echt mijn ding.

Ik merk dat er door de school werk gemaakt wordt van een kwaliteitsvolle opleiding. Vanuit alle invalshoeken krijgen we impulsen, theorie en praktijk, werkcolleges, integratie met casussen, verschillende vormen van lessen. Dat geeft een goed beeld wat verpleegkunde inhoudt en of dat iets voor je is.

3 domeinen per jaar

De volgende jaren hebben we telkens vier weken les en vijf weken stage in een bepaald domein zoals moeder en kind of ouderenzorg. Zo leer je elke discipline ook goed kennen. We krijgen drie domeinen per jaar in het tweede en in derde opleidingsjaar. En dat lijkt me best zwaar want er wordt toch wel een goed niveau van je verwacht in een strak tempo. Ik hoop dat ik dat kan. In het vierde jaar volgt de contractstage van twee keer elf weken, het afleggen van een bachelorproef en waarschijnlijk ook nog lessen, al ligt dat allemaal nog niet vast. Palliatieve zorgen en een urgentiedienst, dat zijn de plekken waar ik graag die contractstage zou willen. Ik denk dat die contractstage zal helpen om een overgang te maken van studies naar de verantwoordelijkheid van het werkveld. Misschien vervolg ik nadien nog met een banaba of met een master. Maar dat is nu te vroeg en speelt nog niet. Eerst dat eerste jaar afronden!’

Er is zoveel te leren, zoveel te ontdekken

‘Voor mensen zorgen, mensen helpen, is helemaal mijn ding’, vertelt Louise Depoortere (20). Ze is tweedejaars bachelorstudent verpleegkunde aan de PXL in Hasselt. ‘Ik wil voor anderen het verschil kunnen maken, daar ligt mijn motivatie om voor verpleegkunde te kiezen. Dat kwam ook duidelijk naar voor toen we in het laatste jaar van het middelbaar onderwijs uitgedaagd werden om onze kerntalenten te ontdekken. Met die basis trok ik naar de SID-in om kennis te maken met opleidingen en onderwijsinstellingen. De informatie, de mensen, de sfeer: dat alles bevestigde mijn keuze voor verpleegkunde. Ik ben superblij dat ik met die opleiding gestart ben! Dat de opleiding dat jaar een vierjarige opleiding geworden was, en ik een jaar langer zou moeten studeren, heeft me niet doen twijfelen. De extra maanden stage die je in dat vierde jaar doet, zijn een meerwaarde.

Mijn eerste stage verpleegkunde was een grote stap maar ze bevestigde mijn keuze. Ik vertrok elke dag enthousiast al besef ik wel dat die eerste dagen niet mijn beste stagedagen ooit waren. Ik had en heb nog veel te leren. Ook het eerste examenblok was moeilijk, erg moeilijk. Ik had nog nooit zoveel stress gehad als voor mijn eerste praktijkexamen. Nu ben ik daar al heel wat rustiger in.

Op dit moment loop ik stage op een afdeling neurologie en cardiologie in een regionaal ziekenhuis, een stage die hoort bij het domein klinische zorgtrajecten. Ik hoop dat ik er veel technische handelingen kan oefenen. Maar het mooiste van de stage is het contact met patiënten wanneer je voelt dat je er voor hen kan zijn.

Studenten in discussie

Ondertussen ben ik volop student en neem ik deel aan studentenoverleg. Binnen de school vertegenwoordig ik de tweedejaarsstudenten verpleegkunde in de studentencommissie. Daar discussiëren we over wat beter kan op school of op stage en doen we voorstellen. De school luistert naar onze voorstellen en doet er iets mee. Dat stimuleert ons om dat studentenoverleg zelf ook ernstig te nemen.

Met enkele studentenvertegenwoordigers ben ik ook mee naar Brussel gegaan, naar een focussessie van de VHLORA, de Vlaamse Hogescholenraad, over de contractstage. We hebben er met studenten van over heel Vlaanderen in groepjes gediscussieerd over de organisatie en de vergoeding van de contractstage. Een vergoeding voor die contractstage hoeft voor mij niet meteen. Ik heb liever dat dat geld naar mentoren gaat zodat we goed begeleid worden. In het vierde jaar zou ik graag willen oefenen in volwaardig verpleegkundige zijn en volop in een team meedraaien, mits ondersteuning uiteraard, maar het werk doen zoals je dat het jaar nadien zelf zal doen op een afdeling. Daarbij zou ik graag op een stageplek komen die één van mijn keuzes is want je staat een lange tijd op eenzelfde plek. Dan moet je er daar ook echt voor kunnen gaan. Voor mij mogen de stageverslagen dat laatste jaar wat afgebouwd worden. Tegen die tijd heb ik enkele boeken vol geschreven! En waar ik ook naar zou uitkijken, is oefenen in coachen, bijvoorbeeld een eerstejaarsstudent verpleegkunde eens op sleeptouw nemen. Er is zoveel te leren, en zoveel te ontdekken!

Graag meer duidelijkheid over dat vierde jaar

‘Mijn vader reageerde op mijn keuze met: “Vroeges en lates, zie je dat zitten?” Ik wist dat verpleegkunde me nauw aan het hart lag en dat ik dat echt wou doen, dat ik er dat wel bij nam. Nu ben ik heel blij met mijn beslissing. Elke stage bevestigt die. Ik sta nu op een afdeling pneumologie in een ziekenhuis ver van thuis en van school, dus ik maak lange afstanden om op stage te gaan. Maar het werk dicht bij de patiënt boeit me’, legt Emma Hoppner (20) uit. Ze is tweedejaars bachelor student aan de PXL in Hasselt.

‘Dat de studie ineens vier jaar zou duren, was geen rem voor mij om te starten met de opleiding. Voor mijn ouders ligt dat anders. Zij hadden verwacht dat we een vergoeding zouden krijgen voor onze contractstage in het vierde jaar. En die lijkt er nu niet aan te komen. Een kilometervergoeding om naar stageplaatsen te rijden, zou al kunnen helpen. Ik woon in Maaseik, de school ligt in Hasselt, ik ben nu op stage in Genk. Van waar ik ook vertrek, het is telkens een hele verplaatsing. Volgend jaar zeg ik mijn kot in Hasselt op. Ik ben er tijdens de stages veel te weinig, en dat is zowat de helft van het academiejaar. In het vierde jaar zal dat nog minder zijn. Dat heeft dus geen zin meer. Maar het blijven wel grote afstanden.

Uitstappen als een verpleegkundige die echt veel kan

Die eerste dag op stage geeft telkens wat stress al is die snel over en ben ik meestal snel ingewerkt. Na de voorbije stages ga ik nu met meer zelfvertrouwen aan de slag. Het liefst stond ik tot nu toe op pediatrie en in de thuisverpleging. Het contact met de patiënten thuis is relaxter dan in het ziekenhuis. Daar zijn we soms wat veel aan het rennen. In de thuiszorg kan je iets meer tijd nemen voor je patiënten en ook verpleegkundige handelingen doen. Tijdens mijn stage bij het Wit-Gele Kruis had ik eens twee dagen vrij. De dag nadien reageerden heel wat patiënten met: “Oh, je bent er weer bij. Gelukkig! Ik heb je gemist, hoor.” Heerlijk, was dat.

Een van mijn keuzes voor de contractstage in het vierde jaar blijft Pediatrie en Neonatologie. En daarnaast? Ik weet het nog niet maar bijvoorbeeld operatiezaal of kritieke diensten boeit me ook heel erg, alleen heb ik daar nog geen ervaring opgedaan. Ik hoop dat we in dat vierde jaar onze eigen opties kunnen krijgen. En dat we leren zelfstandig werken zodat we nadien ook echt klaar zijn om als verpleegkundige in het werkveld aan de slag te gaan. Ook multidisciplinair werken mag dat jaar op de agenda staan, je eigen inbreng geven in een team. En misschien ook informatie over werken als zelfstandige verpleegkundige.

Ik hoop dat we kunnen uitstappen met een zo breed mogelijke opleiding als een verpleegkundige die echt veel kan. Wat we nu stilaan nodig hebben is duidelijkheid over dat vierde jaar. Het wordt voor alle studenten tijd dat daar meer informatie over komt want we willen allemaal graag wat meer zekerheid over dat laatste jaar van onze opleiding.’

Author: Els Put