“We moeten leren relativeren”

We zetten graag de mensen achter de werkgroepen in de kijker. Wie zijn ze en waar komt hun passie voor verpleegkunde vandaan? Kenny De Cuyper (39 jaar) is verpleegkundig diensthoofd geriatrie/revalidatie in GZA Ziekenhuizen en voorzitter van de werkgroep Ouderenzorg.

Waarom ben je verpleegkundige geworden?

Toen ik dertien was, overleed mijn overgrootmoeder. Na een hartaanval werd ze opgenomen in het ziekenhuis. In haar ziekenhuisbed sprak ze van pijn op de borst en bracht ze wartaal uit. De verpleegkundige wuifde dit weg als normaal na reanimatie. Een dag later was mijn grootmoeder er niet meer. Dit zette mij aan het denken: had ze langer geleefd als we haar klachten serieuzer hadden genomen?

Wat boeit je in je job?

Als geriatrisch verpleegkunde had ik steeds oor voor het verhaal van de oudere. Die brengt niet alleen fysieke klachten mee, maar ook een hele voorgeschiedenis. Als verpleegkundige zijn we continu bezig met zoeken naar de balans tussen zorg dragen en autonomie laten aan ouderen. Daarnaast ben ik geboeid door de paradoxale kracht en kwetsbaarheid van het menselijk lichaam. Je kan ziek zijn en herstellen, maar gaandeweg word je steeds kwetsbaarder. Nu ik werk als leidinggevende zit ik graag samen met hoofdverpleegkundigen en artsen om een visie op te bouwen.

Wat is een belangrijke eigenschap van een verpleegkundige?

Ik vind drie eigenschappen onmisbaar voor een verpleegkundige: inlevingsvermogen, nieuwsgierigheid en professionaliteit. Als zorgverlener zoeken we steeds naar het evenwicht tussen betrokkenheid en een professionele afstand. Ook professionele communicatie is van groot belang.

Wat zijn de mooie momenten op de werkvloer?

De aha-momenten, waar je een nieuw inzicht krijgt, geven mij veel voldoening. Ook de meer emotionele momenten, wanneer patiënten hun zorgen durven delen en zorgverleners zich openstellen, vind ik mooi.

Zijn er ook minder fijne momenten?

Ik kan niet tegen medisch onrecht, wanneer zorgverleners een behandeling willen doorduwen zonder de patiënt volledig te informeren of te betrekken. Af en toe worden we ook geconfronteerd met patiënten of naasten die weinig respect of fijngevoeligheid tonen naar verpleegkundigen toe. Dat kan hard aankomen.

Wat zijn de uitdagingen voor vandaag en morgen voor verpleegkundigen?

We moeten leren relativeren in ons perfectionisme, want we willen steeds de best mogelijke zorg verlenen. Daarvoor zijn goede werkafspraken nodig. Met collega’s, leidinggevenden en families. Zo bepalen we hoe we ons steentje bijdragen en wat onze verantwoordelijkheid is. Functiedifferentiatie vind ik dan ook van onschatbare waarde. We juichen extra mensen in het team toe, maar het is ook belangrijk dat we die goed inzetten. En dat we durven hulp vragen aan elkaar.

Wat doe je in je vrije tijd?

Ik engageer me voor NETWERK VERPLEEGKUNDE en de Belgische Vereniging voor Geriatrie en Gerontologie (BVGG). Twee keer per week doe ik aan crossfit, dat noem ik zelf active aging. Ten slotte spendeer ik graag tijd met mijn gezin, mijn energiebommetje van een zoon en warme mensen om ons heen.

Wil jij ook lid worden van de werkgroepen of Regionale Netwerken van NETWERK VERPLEEGKUNDE? Schrijf je in met een mailtje naar info@netwerkverpleegkunde.be.